Bizarre biebperikelen #1

De bieb, een op het eerste oog rustige en vrede plek. Boeken, rustig studerende mensen, lieve kindertjes die uit de boeken van Jacques Vriens lezen en omaatjes die met hun rollator en een stapeltje  romans rond schuifelen. Maar twee jaar in de bieb werken, en dingen gaan er heel anders uitzien. Zo zitten vele studerende studentjes op het randje van een mental breakdown door de tentamens, zijn de kindertjes die daar in een hoekje zitten te lezen gedumpt zodat mamalief in alle rust kan shoppen, en zijn de romans die de omaatjes meezeulen veelal de welbekende softporn Harlequin of Bouquet romannetjes. Ach, misschien te negatief geschetst, maar ondanks dat de bieb een geweldige plek is, heb ik er toch rare dingen meegemaakt.



Creativiteit met inlegkruisjes, zweetvoeten en 50 shades of grey
Zo vond ik een keertje een boek, waar een inlegkruisje als boekenlegger gebruikt was. Het feit dat je hersenen zo apart geprogrammeerd zijn (creatief is het wel, toegegeven) dat je zoiets bedenkt is één, het ook nog eens doodleuk zo inleveren is een tweede. Ook heb ik een ernstige wantrouwen ontwikkeld jegens de mensheid nadat ik een boek rook wat letterlijk naar zweetvoeten stonk, o en plakkerig was. Ik weet niet wat mensen doen met boeken, en ik weet niet eens of ik het wil weten. Een ander moment waarin mijn vertrouwen in de mensheid ernstig gedaald was, was het moment dat ik uit nieuwsgierigheid het boek 50 shades of Grey in het systeem opzocht. En warempel, that piece of trash was maar liefst 85 keer gereserveerd. Het kon letterlijk jaren duren voordat je het boek in handen had, jammer dames (en heren??) het lezen met rode oortjes moet even uitgesteld worden. 

Wees niet bang voor de bieb
Raak je in paniek als je je boeken 2 dagen te laat inlevert? Ben je bang dat de betalingsherinneringen, waarschuwingsbrieven en incassobureau dreigingen je om de oren zullen vliegen als je die 3 euro niet betaalt? Niet nodig. Uit ervaring leerde ik dat de bibliotheek (de mijne dan, maar ik vermoed anderen ook) simpelweg te arm is om er achteraan te gaan, hooguit wordt je pas geblokkeerd. Honderden mensen hebben boetes van zelfs 100 euro, die jaren openstaan. ANGTTPLF.    (*ain't nody got time (of eigenlijk money) to pay library fine.)

Ik heb ook verschillende aparte mensen leren kennen. En hoe vreemd sommigen ook mogen zijn, ze voelden vertrouwd. Ze hoorden bij het beeld

Flirten tussen de boeken
Een exotische man (geen idee wat dit precies betekent eigenlijk), een lange blonde vrouw. De chemie spat ervan af. Er wordt schaamteloos heen en weer geflirt, hoewel het niet erg charmant klinkt in half gebrekkig Engels, half gebrekkig Nederlands. Elke zaterdag zijn ze er weer, en het gaat altijd hetzelfde. Eerst een opgewonden, zogenaamd verraste begroeting, daarna smalltalk op een luid niveau zo van:goh-wat-toevallig-en-leuk-dit-maar-we-gaan-zo meteen-gewoon-weer-verder-met-ons-leven-na-deze-smalltalk-nou-doei maar de alerte observator aka kansloze boekenopruimer merkt iets op. Langzamerhand wordt het steeds zachter en trekken ze zich steeds meer terug. De wangen worden roder, de toon serieuzer. Uren later zitten ze er nog. Dit 'stel' heeft mij altijd gefascineerd, de chemie is zo duidelijk. Het is over duidelijk dat ze slachtoffers zijn van verliefdheid , maar het punt is: ik schat de kans 99.9% in dat één of beide gewoon een relatie heeft. Het stiekeme gedoe klopte niet.
HA. Jammer. Geen mooi einde dus, dat is het leven. (Mochten ze ooit wel alsnog samen eindigen en trouwen, zijn de rode bankjes in een afgelegen ruimte waar ze altijd zaten een geschikte plek voor de huwelijksvoltrekking denk ik zo.)

Zwerverboi
De bieb is op sommige momenten een fijne schuilplek voor daklozen, het is er warm en rustig. Wat wil je nog meer? Daarom dacht ik dat zwerverboi een zwerver was. Wie is zwerverboi? Samengevat: Een jongeman, vrijwel dagelijks in de bieb,  met een gewoonte om zeer creepy naar mensen -inclusief ik, want ja ik ben inderdaad een mens- te staren. Met een warrige haardos, wilde wenkbrauwen, muts ver over het hoofd getrokken, rommelige baard en ja, zwerverachtige kleren kon ik niets anders veronderstellen dan dat mijnheer Zwerverboi, niet beschikt over een huidig verblijvend adres. In combinatie met zijn creepy staargedrag, was ik lichtelijk bang voor hem.

Nou ja, na enige tijd bleken mijn veronderstellingen niet te kloppen. Hij is geen zwerver, meer een extreme hipster of gewoon iemand met slechte smaak. En hij zat niet achter de computer, maar had een laptop bij. Iets wat ik opgemerkt zou hebben als ik niet ten alle tijden minimaal op 7 meter afstand bleef.  Maar goed, da's zijn eigen schuld. En onder zijn zwerverige broek, pronkten toch zowaar een paar blitse  sneakers.
Verward door deze nieuwe ontdekking, maar tegelijkertijd ook nieuwsgierig bleef ik voortaan op 3 meter afstand in plaats van de gebruikelijke 7 meter . Na een jaar veel creepy staren (Hij, niet ik. Ik doe daar niet aan. Althans niet vaak.), sprak hij voor het eerst tegen me:

'Hey, heb jij een beetje verstand van laptops?'
'Euhm niet echt,maar wat is er dan?' zei ik kalm. Uiterlijke schijn. Aan de binnenkant ging het er  zo aan toe:
Omg praatte hij nou? Ok, ok rustig blijven. Serieus, zie ik eruit alsof ik jouw laptop kan fixen of zo? Oké, geen sassy gedoe.  Antwoord normaal voordat hij je neersteekt. Gosh, ik kan hier niet tegen. Wat heb ik hem ooit aan gedaan dat hij me een nervous breakdown moet geven? Ik doe niks anders dan gewoon mijn boeken netjes opruimen voor 3 pleuro per uur, laat me met rust.

'Ja, hij is dus vastgelopen. Hij doet niks meer.'
'Oh ik weet niet wat je zou kunnen doen behalve opnieuw opstarten misschien?'
'Al geprobeerd, hij doet het nog steeds niet. Dankje, ik kijk even verder.'
'Oké.....'
*slowly walks away*

Ik denk dat dat moment in de top 10 staat van meest awkward momenten in mijn leven. Ik voel de fysieke pijn door de awkwardheid nog gewoon.

Plottwist/sidenote

Zwerverboi is aantrekkelijk. Ja ik kan er ook niks aan doen oké? Maar op een dag  zag ik hem buiten staan, fatsoenlijk uitziend. Weg muts, bril, baard.  Kaaklijngame strong, en groene ogen. Soms snap ik het leven gewoon echt niet. Ik was van mijn stuk gebracht door een jongeman, die ik heb beschouwd als een zwerver en met een boog omheen liep. Moraal van het verhaal: elke mogelijke zwerver kan jouw mogelijke toekomstige man zijn, dus vergooi geen kansen.


Omdat alle bizarheden te veel zijn voor één blogpost, post ik binnenkort (of over een jaar, who knows met mijn luiheid) deel 2 en wellicht een deel 3.